La Smeralda Urbo de Oz, стр. 42

“Tio estis pli bona ol batalado, ”diris Ozma, kiam ciuj niaj amikoj kunestis en la palaco post la ekscitaj eventoj de la mateno; kaj ciu el ili akordis kun si.

“Neniu suferis, ”diris la Sorcisto gaje.

“Kaj neniu damagis nin, ”aldonis Onklino Em.

“Sed, plej bone estas, ”diris Doroteo, “ke la ?uloj ciuj forgesis sian ?econ, kaj neniam denove volos damagi iun ajn. ”

“Estas vere, Princino, ”deklaris la Vilulo. “Sajnas al mi ke la reformo de ciuj tiuj ?uloj estas pli grava ol la savigo de Oz. ”

“Tamen, ”komentis la Birdotimigilo, “mi gojas pro la savigo de Oz. Nun mi povos reiri al mia nova domego kaj vivi gojoplene. ”

“Kaj min gojigas kaj dankemigas ke mia kukurbokultivejo estas sekura, ”diris Jocjo.

“Rilate al mi, ”pludiris la Stana Lignohakisto, “mi ne povas esprimi su ?ce mian gojon ke mia bela stana kastelo ne estas detruota de ?malamikoj. ”

“Ta-men, ”diris Tiktoko, “a-li-aj mal-ami-koj eb-le ve- nos al Oz i-u-n ta-go-n. ”

“Kial vi permesas ke via mekanisma cerbo interrompu nian gojon? ”demandis Ombi Ambi, sulkante la frunton kontrau la mekanismulo.

“Mi di-ras ti-o-n por ki-o es-tas stre-ci-ta mi-aj ri-sor- toj, ”respondis Tiktoko.

“Kaj vi pravas, ”deklaris Ozma. “Mi pripensadis tiun ideon mem, kaj sajnas al mi ke estas vere tro multaj metodoj uzataj de homoj por atingi la Landon Oz. Iam ni supozis ke la mortiga dezerto kiu cirkauas nin su ?ce protektas; sed ne plu estas tiel. La Sorcisto kaj Doroteo ambau venis ci tien tra la aero, kaj oni diris al mi ke la teruloj inventis aersipojn kapablajn ?ugi kien ajn ili volas. ”

“Nu, kelkfoje sukcese kaj kelkfoje ne, ”asertis Doroteo.

“Sed povas esti ke iam la aersipoj farigos problemoj por ni, ”pludiris Ozma, “car se la teruloj lernos manipuli ilin, sur nin sutigos vizitantoj kiuj ruinigos nian belan foran felandon. ”

“Estas tute vere, ”akordis la Sorcisto.

“Kaj la dezerto ankau malsukcesas protekti nin alimaniere, ”Ozma daurigis pensoplene. “Jocjo Faru foje faris sabloboaton kiu velis trans gin, kaj la Rego de la Knomoj faris tunelon sub gi. Do mi opinias ke io estas farenda por detranci nin plene de la cetera mondo, tiel ke neniu estonte povos trudi sin al ni. ”

“Kiel vi faros tion? ”demandis la Birdotimigilo.

“Mi ne scias; sed mi estas certa ke iel eblos. Morgau mi veturos al la kastelo de Glinda la Bona por peti sian konsilon. ”

“Cu mi rajtos kuniri? ”demandis Doroteo fervore.

“Kompreneble, mia kara Princino; kaj ankau mi invitas ciun el niaj amikoj ci tie kiu volos entrepreni la veturon. ”

Ili ciuj deklaris ke ili volas akompani sian knabinan Reganton, car ci tiu vere estos grava misio, car la estonteco de la Lando Oz multrilate dependos de gi. Do

Ozma ordonis al siaj servistoj ke ili preparu la veturon morgauan.

Tiun tagon si rigardis sian Magian Bildon, kaj kiam gi montris al si ke ciuj Knomoj jam revenis al siaj subteraj kavernoj, Ozma uzis la Magian Zonon por plenigi la tunelon, tiel ke la tero sub la dezertosablo farigis solida kiel antau ol la Knomoj komencis fosi.

Frue la sekvan matenon gaja kavalkado ekiris viziti la faman Sorcistinon Glinda la Bona. Ozma kaj Doroteo veturis en carego tirata de la Malkuraga Leono kaj la Malsata Tigro, dum la Segcevalo tiris la rugan caregon en kiu veturis la ceteraj grupanoj.

Kun legeraj koroj kaj sen zorgoj ili veturis gaje tra la bela kaj fascina Lando Oz, kaj bontempe ili atingis la imponan kastelon en kiu logas la Sorcistino.

Glinda sciis ke ili venas.

“Mi legis pri vi en mia Magia Libro, ”si diris, salutante ilin gracie.

“Kia estas via Magia Libro? ”demandis Onklino Em scivole.

“Gi estas kroniko pri cio okazanta, ”respondis la Sorcistino. “Tuj kiam okazas evento, ie ajn en la mondo, gi tuj trovigas presita en mia Magia Libro. Do kiam mi legas giajn pagojn mi bone informigas. ”

“Cu gi informis vin ke niaj malamikoj trinkis la Forges’gan Akvon? ”demandis Doroteo.

“Jes, mia kara; gi plene rakontis pri tio. Ankau gi diris al mi ke vi ciuj venas al mia kastelo, kaj la kialon. ”

“Do, ”diris Ozma, “mi supozas ke vi scias kio estas en mia menso, kaj ke mi sercas rimedon por neebligi ke iu en la estonteco trovos la Landon Oz. ”

“Jes; mi scias tion. Kaj dum vi veturis mi elpensis metodon plenumi vian deziron. Car sajnas al mi esti nesage permesi ke tro da eksteruloj venu ci tien. Doroteo, kun siaj onklo kaj onklino, nun revenis por logi en Oz por ciam, kaj ne ekzistas kialo por ke ni lasu malferman vojon por ke aliaj uzu gin por veturi neinvitite al nia felando. Ni neebligu ke iu ajn iam komunikos iumaniere kun ni, ekde nun. Tiel ni povos vivi pace kaj kontente. ”

“Via konsilo estas saga, ”respondis Ozma. “Mi dankas vin, Glinda, pro via promeso helpi min. ”

“Sed kiel vi faros tion? ”demandis Doroteo. “Kiel vi malebligos ke iu iam trovos Ozon? ”

“Kauzante ke nia lando estu nevidebla por ciuj okuloj escepte de niaj, ”respondis la Sorcistino ridetante. “Mi scias sorcon su ?ce potencan por plenumi tiu mirindan agon, kaj nun, avertite pri nia dangero fare de la invadinta Rego de la Knomoj, mi opinias ke ni nepre ne hezitu apartigi nin por ciam de la tuta cetera mondo. ”

“Mi akordas kun vi, ”diris la Reganto de Oz.

“Cu ni ne spertos diferencon? ”demandis Doroteo dubeme.

“Ne, mia kara, ”Glinda respondis kuragige. “Ni ankorau povos vidi unu la alian kaj cion en la Lando Oz.

Tute ne e ?kos al ni; sed homoj ?ugantaj tra la aero super nia lando malsupren rigardos kaj tute nenion vidos.

Homoj venintaj al la rando de la dezerto, au penantaj transiri gin, tute ne ekvidos Ozon, nek scios kiudirekte gi estas. Neniu denove provos tuneli al ni car ni ne estos videblaj do ne troveblaj. Alivorte, la Lando Oz plene malaperos el la scio de la cetera mondo. ”

“Estos bone, ”diris Doroteo felice. “Nevidebligu Ozon tuj kiam vi volos, lau mi. ”

“Gi jam estas nevidebla, ”Glinda deklaris. “Mi sciis la volon de Ozma, kaj faris la Magian Sorcon antau ol vi alvenis. ”

Ozma ekprenis manon de la Sorcistino kaj premis gin danke.

“Dankon! ”si diris.