La Eksterordinara Lando Oz, стр. 27

Kiam la miriga informo atingis la orelojn de ReginoZingibra —ke Mombi la magiulino estas kaptita; ke sikonfesis sian krimon al Glinda; ke oni trovis la delongeperditan Princinon Ozma en, nekredeble, Tip —siploris verajn larmojn de malgojo kaj malespero. “Ke mi devos, ”si gemis, “reginte kiel Regino, kajloginte en palaco, rekomenci purigadi plankojn kajkirli buteron! Estas nepenseble! Mi neniel konsentos! ”

Do kiam siaj soldatinoj, kiuj pasigis sian temponplejparte per kuirado de sukerfandajoj en la kuirejojde la palaco, konsilis al Zingibra ke si rezistu, si obeisilian malsagan babiladon kaj sendis akran de ?on alGlinda la Bona kaj Princino Ozma. Rezultismilitdeklaro, kaj la tujsekvan tagon Glinda marsiskontrau la Smeraldan Urbon kun ?irtantaj standardojkaj ludantaj bandoj, kaj arbaro da brilantaj lancoj kiujbriladis pro la radioj de la suno.

Sed kiam gi proksimigis al la muroj tiu bravagrupego ekhaltis; car Zingibra fermis kaj baris ciunpordon, kaj la muroj de la Smeralda Urbo estis altajkaj dikaj, konstruite el multaj blokoj de verdamarmoro. Kiam si trovis sian eniron barita, Glindaklinis sian kapon por profunde pensadi, dum laSancel-Insekto diris, per sia plej pozitiva tono:

“Necesas siegi la urbon kaj malsatigi gin gis gicedos. Nenion alian ni povos fari. ”

“Malprave, ”respondis la Birdotimigilo. “Ni ankorauhavas la Gumpon, kaj la Gumpo ankorau povas ?ugi. ”

La Sorcistino turnis sin rapide kiam si audis liajnvortojn, kaj sur sia vizago nun estis brilanta rideto. “Vi pravas, ”si krietis, “vi plenrajte ?eras pro viacerbo. Ni iru al la Gumpo tuj! ”

Do ili trairis la armeon gis ili atingis la lokon, proksime al la tendo de la Birdotimigilo, kie kusas laGumpo. Glinda kaj Princino Ozma eniris la unuaj, kajsidigis sur la sofojn. Sekvis la Birdotimigilo kaj liajamikoj, kaj restis su ?ca spaco por Kapitanino kaj trisoldatinoj, kiujn Glinda opiniis su ?caj kiel gardistinaro. Nun, pro ordono de la Princino, la stranga Ajo kiunili nomis Gumpo batis siajn palmfoliajn ?ugilojn kajenaerigis, portante la grupon de aventurantoj alte transla murojn. Ili svebis super la palaco, kaj baldaurimarkis Zingibran legantan en hamako en la korto, kie si komforte legadis romanon kun verda kovrilo kajmangadis verdajn cokoladojn, certa ke la murojprotektos sin kontrau siaj malamikinoj. Obeanterapidan ordonon, la Gumpo surterigis sendangere entiun saman korton, kaj antau ol Zingibra povis pli olnur krii, la Kapitanino kaj la tri soldatinoj elsaltis kajkaptis la eksreginon, kaj ?ksis fortikajn cenojn al siajpojnoj.

Tiu ago efektive ?nis la militon; car la RevoluciaArmeo cedis tuj kiam ili informigis pri la kaptigo deZingibra, kaj la Kapitanino marsis sendangere lau lastratoj gis la pordoj de la urbo, kiujn si plenemalfermis. La bandoj ludis sian plej instigan muzikondum la armeo de Glinda marsis en la urbon, kajheroldoj proklamis la venkigon de la audaca Zingibrakaj la altigon de la bela Princino Ozma sur la trononde siaj regaj prapatroj.

Tuj la viroj de la Smeralda Urbo formetis siajnkuirvestojn. Kaj oni diras ke la virinojn tiom tedismangi la kuirajojn de siaj edzoj ke ili ciuj goje salutisla venkigon de Zingibra. Estas certe ke, kurante al lakuirejoj de siaj domoj, la bonaj edzinoj preparis tiombongustegajn festenojn por la lacaj viroj ke harmoniotuj reestabligis en ciu familio.

La unua akto de Ozma devigis la RevolucianArmeon redoni al si ciun smeraldon kaj alian gemonstelitan el la publikaj stratoj kaj konstruajoj; kaj tiomabundis la valoregaj stonoj elprenitaj de tiuj vantajknabinoj, ke ciu el la regaj juvelistoj devis laboradisencese dum pli ol monato por remeti ilin. Intertempe la Revolucia Armeo estis malfondita kajla knabinoj resenditaj al siaj patrinoj. Pro promesobone konduti, Zingibra ankau liberigis.

Ozma farigis la plej bela Regino iam konita en laSmeralda Urbo. Kaj, kvankam tre juna kaj sensperta, si regis sian popolon sage kaj juste. Car Glinda bonekonsilis sin ciam; kaj la Sancel-Insekto, al kiu donigisla grava posteno de Publika Edukisto, estis tre helpaal Ozma kiam siaj regaj taskoj perpleksis sin.

La knabino, dankeme al la Gumpo pro giaservado, proponis al la besto kiun ajn pagon gideziras.

“Nu, ”respondis la Gumpo, “bonvolu dispecigimin. Mi ne volis vivigi, kaj mi hontegas pro miakonglomera naturo. Iam mi estis monarko de laarbaro, tion plene pruvas miaj kornoj; sed nun, promia aktuala remburita stato de servisto, mi devas ?ugitra la aero —miaj kruroj plene malutilas. Mi tial petasdispecigi. ”

Do Ozma ordonis dispecigi la Gumpon. Lakornohava kapo denove pendigis super la kamenbretoen la kunvenejo, kaj la sofoj estis malligitaj kajmetitaj en la akceptejojn. La balavosto rekomencissian kutiman laboron en la kuirejo, kaj ?ne, laBirdotimigilo remetis ciujn snurojn kaj snuregojn surla hokojn de kiuj ili prenis ilin dum la eventoplenatago kiam ili konstruis la Ajon.

Eble vi supozas ke tiel ?nigis la Gumpo; kaj tielestis, rilate al gia vivo kiel ?ugmasino. Sed la kaposuper la kamenbreto plu paroladis kiam ajn gi deziris, kaj ofte gi alarmis, per siaj abruptaj demandoj, lapersonojn atendantajn en la kunvenejo kiuj volisparoli kun la Regino.

La Seg-Cevalo estis persona posedajo de la Regino, kaj estis ame prizorgata; kaj ofte si rajdis la stranganbeston lau la stratoj de la Smeralda Urbo. Si metigisorajn suojn sur giajn lignajn krurojn, por malebligiilian trivigon, kaj la sonado de tiuj oraj suoj sur la pavimo ciam plenigis la regatojn de la Regino perrespektego dum ili pensis pri tiu manifestigo de siamagia kapablo.

“La Mirinda Sorcisto neniam estis tiom mirindakiom Regino Ozma, ”oni diris unu al la alia, ?ustre; “car li pretendis fari multon kion li ne sciis fari; dumnia nova Regino faras multon kion neniu atendus desi. ”

Jocjo Kukurbokapo restis kun Ozma gis sia morto; kaj li ne putris tiom baldau kiom li timis, kvankamli ciam restis stulta. La Sancel-Insekto provis instruial li plurajn artojn kaj sciencojn; sed Jocjo estis tiommalkapabla studanto ke cia provo eduki lin baldaucesis.

Post la remarso de la armeo de Glinda al siahejmo, kaj la reestabligo de paco en la SmeraldaUrbo, la Stana Lignohakisto anoncis sian intenconreiri al sia propra Regno de la Palpbrumoj.

“Gi ne estas granda Regno, ”diris li al Ozma; “sedpro tio gi estas pli facile regebla; kaj mi nomis minImperiestro car mi estas Absoluta Monarko, kaj neniuial ajn kritikas mian pritraktadon de publikaj au deprivataj aferoj. Reveninte hejmen mi rekovrigos minper nikela tavolo, car mi iomete makuligis kaj gratigislastatempe; kaj poste mi volonte gastigos vin. ”

“Dankon, ”diris Ozma. “Iam mi eble akceptos lainviton. Sed kio okazos al la Birdotimigilo? ”

“Mi reiros kun mia amiko la Stana Lignohakisto, ”diris la plenigito, serioze. “Ni decidis neniam apartigivenontece. ”

“Kaj mi faris la Birdotimigilon mia Rega Kasisto, ”klarigis la Stana Lignohakisto. “Car mi decidis keestos bone havi Regan Kasiston kiu konsistas elmono. Kion vi opinias? ”

“Mi opinias, ”diris la malgranda Regino, ridetante, “ke via amiko certe estas la plej rica homo en la tutamondo. ”

“Jes, ”respondis la Birdotimigilo; “sed ne pro miamono. Car mi opinias ke cerbo multe pli valoras olmono ciumaniere. Vi eble rimarkis ke homo kunmono sed sen cerbo ne bone utiligas sian monon; sedse homo havas cerbon sen mono, gi ebligas komfortanvivon gis la morto. ”

“Kaj samtempe, ”deklaris la Stana Lignohakisto, “vi devas agnoski ke bona koro estas io kion cerbone povas krei kaj mono ne povas aceti. Eble, efektive, mi estas la plej rica homo en la mondo. ”

“Vi ambau estas ricaj, miaj amikoj, ”diris Ozmaameme; “kaj via rico estas la sola havinda rico —ricopro kontento! ”