La Eksterordinara Lando Oz, стр. 25

Unue la magiulino timis kiam si trovis sin kaptita dela malamikoj; sed baldau si decidis ke si estas egalesekura en la butontruo de la Stana Lignohakisto kielsur arbusto. Car neniu sciis ke la rozo kaj Mombi estasunusama afero, kaj nun kiam si estis ekster la urboj dela Urbo la eblo eskapi Glindan estis multe pli granda.

“Sed ne necesas rapidi, ”pensis Mombi. “Miatendos dum kelka tempo kaj guos la humiligon detiu Sorcistino kiam si trovos ke mi superis sin. ”Do dum la tuta nokto la rozo restis trankvile surla brusto de la Stana Lignohakisto, kaj en la mateno, kiam Glinda vokis niajn amikojn al interkonsilado, Nocjo Hakisto kunportis sian belan ?oron al lablanka silka tendo.

“Ial, ”diris Glinda, “ni ne sukcesis trovi tiunmalican maljunan Mombin; do mi kredas ke niaekspedicio ?askis. Kaj mi bedauras tion, car sen niahelpo malgranda Ozma neniam estos savita kaj nerericevos sian justan postenon kiel Regino de laSmeralda Urbo. ”

“Ni ne cedu tro facile, ”diris la Kukurbokapo. “Nifaru ion alian. ”

“Certe io alia estas farenda, ”respondis Glinda, ridetante; “sed mi ne komprenas kiel min tiom facilevenkis maljuna magiulino kiu scias multe malpli damagio ol mi mem. ”

“Dum ni estas ci tie, mi opinias ke estos sage keni konkeru la Smeraldan Urbon por Princino Ozma, ”diris la Birdotimigilo. “Kaj dum la knabino restoskasita, mi volonte regos anstatau si, car mi komprenasla regarton pli bone ol Zingibra. ”

“Sed mi promesis ne geni Zingibran, ”kontrauisGlinda.

“Mi invitas vin ciujn reiri kun mi al mia regno —pli guste, Imperio, ”diris la Stana Lignohakisto, gentile inkluzivante la tutan grupon per regabraketendo. “Multe plezurigos min gastigi vin en miakastelo, kie estas su ?ca spaco kaj pli ol su ?ca. Kaj seiu el vi deziros kovrigi per tavolo el nikelo, miaservisto faros tion tute senpage. ”

Dum la Hakisto parolis la okuloj de Glindarimarkis la rozon en lia butontruo, kaj nun si imagisvidi la grandajn rugajn foliojn de la ?oro iom tremeti. Tio tuj suspektigis sin, kaj post momento laSorcistino decidis ke la sajnrozo estis nur Mombitransformita. Sammomente Mombi sciis ke si estastrovita kaj devas rapide plani eskapon, kaj car si faciletransformigis si tuj formigis kiel Ombro kaj glitis laula muro de la tendo cele la elirejon, planante tielmalaperi.

Sed Glinda ne nur estis egale imagema, si estismulte pli sperta ol la magiulino. Do si pasis al lamalfermajo de la tendo longe antau ol gin atingis laOmbro, kaj per manskuo si fermis la malfermajon tielperfekte ke Mombi ne povis trovi su ?ce larganfendeton kiun si povus trairi. La Birdotimigilo kaj liajamikoj estis multe surprizitaj de la agoj de Glinda, car neniu el ili rimarkis la Ombron. Sed la Sorcistinodiris al ili:

“Restu tute senmove, ciuj! Car la maljunamagiulino estas kun ni ec nun, en ci tiu tendo, kajmi esperas kapti sin. ”

Tiuj vortoj tiom alarmis Mombin ke si tujtransformis sin el ombro en Nigran Formikon, kaj entiu formo si rampis trans la teron, sercante fendetonau kavajon en kiu si povus kasi sian korpeton. Bonsorte, la tero sur kiu la tendo estis starigita, tujantau la urbopordoj, estis malmola kaj glata; kaj dumla Formiko plu rampadis, Glinda vidis gin kaj rapidisantauen por kapti gin. Sed, guste kiam sia manosubiris, la magiulino, nun preskau freneza pro timo, lastafoje transformigis, kaj en la formo de gigantaGrifo si jetis sin tra la muron de la tendo —dissirantela silkon per sia salto —kaj post momento jamforkuradis rapide kiel kirlovento.

Glinda ne hezitis sekvi. Si saltis sur la dorson dela Seg-Cevalo kaj kriis:

“Nun pruvu ke vi rajtas vivi! Kuru —kuru —kuru! ”

La Seg-Cevalo kuris. Fulme li sekvis la Grifon, liajlignaj kruroj movis sin tiom rapide ke ili briletiskvazau la radioj de stelo. Antau ol niaj amikoj povisregustigi el sia surprizo kaj la Grifo kaj la Seg-Cevaloestis preter ilia vidpovo.

“Ni sekvu! ”kriis la Birdotimigilo.

Ili kuris al kie kusas la Gumpo kaj rapide sinjetissur gin.

“Flugu! ”ordonis Tip, fervore.

“Kien? ”demandis la Gumpo, per sia trankvila voco.

“Mi ne scias, ”respondis Tip, kiu estis tre nervozapro la prokrasto; “sed se vi enaerigos, mi kredas keni vidos kiudirekten iris Glinda. ”

“Bone, ”respondis la Gumpo, trankvile; kaj gietendis siajn ?ugilegojn kaj alten iris en la aero. Tre malproksime, trans la kampoj, nun videblis duetaj makuloj rapidantaj unu post la alia, kaj ili sciis kela makuloj sendube estas la Grifo kaj la Seg-Cevalo. DoTip atentigis la Gumpon pri ili, kaj ordonis ke la bestostrebu atingi la du magiulinojn. Sed, kvankam la ?ugode la Gumpo estis rapida, la sekvato kaj sekvanto sinmovis pli rapide, kaj post kelkaj momentoj ne plu estisvideblaj sur la malklara horizonto.

“Tamen ni plu sekvu ilin, ”diris la Birdotimigilo; “car la Lando Oz estas malgranda do ili nepre devosambau halti post nelonge. ”

Maljuna Mombi opiniis sin tre saga pro sia decidofarigi Grifo, car giaj kruroj estis rapidegaj kaj gia fortopli longedaura ol tiu de aliaj bestoj. Sed si ne kalkulispri la senlaca energio de la Seg-Cevalo, kies lignajkruroj povis kuri dum multaj tagoj sen malrapidigi. Tial, post horo da kuregado, la spirado de la Grifokomencis malfortigi, kaj gi anhelis kaj doloroplenestrebis spiri, kaj movis sin multe malpli rapide olantaue. Gi atingis la randon de la dezerto kajkomencis kuri trans la profundan sablon. Sed giaj lacajpiedoj profundigis en la sablon kaj post kelkaj minutojla Grifo kolapsis, plene senforta, kaj kusis senmove surla dezerto.

Glinda atingis gin post momento, rajdante laankorau viglan Seg-Cevalon; kaj malvolvinte maldikanoran fadenon ligitan al sia zono la Sorcistino jetis ginsuper la kapon de la anhelanta senhelpa Grifo, kaj tieldetruis la magian kapablon de la transformita Mombi. Car la besto, tremante severe, ekmalaperis, kaj en gialoko videblis la maljuna magiulino, sovage rigardanta laserenan kaj belan vizagon de la Sorcistino.