La Eksterordinara Lando Oz, стр. 10

Tip kase foriris de la knabinoj kaj rapide sekvis laSoldaton kun la Verda Barbo. La invadanta Armeoeniris la Urbon malpli rapide, car ili haltis por fosismeraldojn el la muroj kaj el la pavimstonoj per lapintoj de siaj trikiloj. Do la Soldato kaj la knaboatingis la palacon antau ol diskonigis la informo ke laUrbo estis konkerita.

La Birdotimigilo kaj Jocjo Kukurbokapo ankorauludis jetringojn en la korto kiam interrompis la ludonla abrupta eniro de la Rega Armeo de Oz, kiuen ?ugis sen siaj capelo kaj pa ?lo. Liaj vestoj estis tremalordaj kaj lia longa barbo ?osis metron malantaulin dum li kuris.

“Unu punkton por mi, ”diris la Birdotimigilo, trankvile. “Kio estas, servisto? ”li pludiris, parolanteal la Soldato. “Ho! via Mosto —via Mosto! La Urbo konkerigis! ”anhelis la Rega Armeo, kiu apenau povis spiri pro lakurado. “Tio okazis subite, ”diris la Birdotimigilo. “Sedbonvolu bari la pordojn kaj fenestrojn de la palaco, dum mi instruos al ci tiu Kukurbokapo jeti ringon. ”La Soldato rapidis obei, dum Tip, kiu alvenis tujmalantau li, restis en la korto por mirante rigardi laBirdotimigilon.

Lia Mosto plu jetadis ringojn kvazau dangero neminacus lian tronon, sed la Kukurbokapo, ekvidinteTipon, marsis al la knabo tiom rapide kiom permesisliaj lignaj kruroj.

“Bonan tagon, nobla Patro! ”li kriis goje. “Minplezurigas via alveno. Tiu terura Seg-Cevalo forkuriskunprenante min. ”

“Mi suspektis tiel, ”diris Tip. “Cu vi suferisdamagon? Cu vi estas fendita? ”

“Ne, mi alvenis sendamage, ”respondis Jocjo, “kajlia Mosto tre afablis al mi. ”

Tiumomente la Soldato kun la Verda Barbo revenis, kaj la Birdotimigilo demandis:

“Bonvolu diri, kiu konkeris min? ”“Regimento de knabinoj, el la kvar anguloj de laLando Oz, ”respondis la Soldato, ankorau pala protimo. “Sed kial mia Konstanta Armeo ne staris kontrauili? ”demandis Lia Mosto, rigardante la Soldaton, severmiene.

“Car via Konstanta Armeo estis forkuranta, ”respondis la ulo, honeste; “neniu viro povus fronti laterurajn armilojn de la invadantoj. ”

“Nu, ”diris la Birdotimigilo, post momento dapensado, “ne multe genos min perdi mian tronon, carestas tre tede regi la Smeraldan Urbon. Kaj la kronoestas tiom peza ke mia kapo doloras. Sed mi esperaske la Konkerintoj ne intencas damagi min nur car mimaloportune estas la Rego. ”

“Mi audis ilin diri, ”komentis Tip, post iom dahezito, “ke ili intencas fari cifontapison el via eksterajokaj plenigi siajn sofkusenojn per via internajo. ”

“Do vere ekzistas dangero por mi, ”deklaris liaMosto, forte, “kaj estos sage ke mi konsideru metodoneskapi. ”

“Kien vi povos iri? ”demandis Jocjo Kukurbokapo.

“Nu, al mia amiko la Stana Lignohakisto, kiu regasla Palpbrumojn, kaj nomas sin ilia Imperiestro, ”estisla respondo. “Mi certas ke li protektos min. ”

Dume Tip elrigardadis tra la fenestro.

“La malamikinoj cirkauas la palacon, ”diris li. “Estastro malfrue, ne eblas eskapi. Ili tuje dissirus vin. ”La Birdotimigilo gemis.

“Dum krizo, ”li anoncis, “estas ciam bone pauzi kajkonsideri. Bonvolu pardoni min dum mi pauzos kajkonsideros. ”

“Sed ankau dangeras por ni, ”diris la Kukurbokapo, malkviete. “Se iu el tiuj knabinoj scias kuiri, mia ?nigobaldau okazos! ”

“Absurde! ”krietis la Birdotimigilo; “ili ne havastempon, ec se ili scias kuiri! ”

“Sed se mi restus ci tie longe, ”protestis Jocjo, “miversajne putrus. ”

“Ha! do ne estus dezirinde longe resti kun vi, ”respondis la Birdotimigilo. “La situacio estas pli gravaol mi supozis. ”

“Vi, ”diris la Kukurbokapo, malgaje, “versajne vivosdum multaj jaroj. Mia vivo estas neeviteble mallonga. Do mi devas utiligi la malmultajn tagojn kiujn mi pluvivos. ”

“Trankvile! Trankvile! ”respondis la Birdotimigilo, konsole; “se vi silentos su ?ce longe por ke mi pensu, miklopodos trovi metodon eskapi. ”

Do la aliaj atendis, pacience silentante, dum laBirdotimigilo marsis al angulo kaj staris vizag-al-muredum plenaj kvin minutoj. Post tiu tempo li turnis sinal ili kun pli felica esprimo sur sia pentrita vizago.

“Kie estas la Seg-Cevalo kiun vi rajdis ci tien? ”lidemandis al la Kukurbokapo.

“Nu, mi diris ke li estas juvelo, do via servistoenfermis lin en la regan trezorejon, ”diris Jocjo. “Tio sajnis al mi tauga loko, via Mosto, ”diris laSoldato, timante ke li misagis.

“Al mi multe placas, ”diris la Birdotimigilo. “Cu vidonis mangon al la besto? ”“Ho, jes; mi donis al li grandan bovlon da segajoj. ”

“Bonege! ”kriis la Birdotimigilo. “Tuj venigu lacevalon. ”

La Soldato forrapidis, kaj baldau ili audis laklakadon de la lignaj kruroj de la cevalo sur la pavimodum li kondukigis en la korton.

Lia Mosto rigardis la rajdbeston kritikeme. “Li ne sajnas tre gracia, ”li komentis, kontemplantelin; “sed supozeble li povas kuri. ”

“Jes, ja, ”diris Tip, rigardante la Seg-Cevalonadmire.

“Do, portante nin sur sia dorso, li kuru tra la vicojnda ribelantinoj kaj portu nin al mia amiko la StanaLignohakisto, ”anoncis la Birdotimigilo.

“Li ne povas porti kvar! ”kontraudiris Tip.

“Ne, sed ni povas persvadi lin porti tri, ”diris liaMosto. “Do mi postlasos mian Regan Armeon. Mi nemulte ?das lian kapablon, car li tiom facile venkigis. ”

“Tamen, li ja povas kuregi, ”deklaris Tip, ridante.

“Mi atendis tiun forpuson, ”diris la Soldato, senplezure; “sed mi povas toleri gin. Mi maskos minper fortranco de mia bela verda barbo. Kaj, efektive neestas pli dangere fronti tiujn sentimajn knabinojn olrajdi tiun ardan, sovagan lignan cevalon! ”“Eble vi pravas, ”komentis lia Mosto. “Sed koncernemin, mi ne estas soldato, do mi amas dangeron. Nu, knabo, vi surcevaligu la unua. Kaj bonvolu sidi kieleble plej proksime al la kolo de la cevalo. ”

Tip rapide grimpis al sia loko, kaj la Soldato kaj laBirdotimigilo sukcesis levi la Kukurbokapon al sidlokotuj malantau li. Restis tiel malmulta spaco por la Regoke li riskis forfali tuj kiam la cevalo komencos kuri. “Alportu sekigosnuron, kian oni uzas por vestoj, ”diris la Rego al sia Armeo, “kaj kunligu nin. Tiel, seunu el ni forfalos, ni ciuj forfalos. ”

Kaj dum la Soldato f o r i r i s por trovi lasekigosnuron, lia Mosto pludiris, “mi devas estizorgoplena, car mi riskas mian tutan ekziston. ”

“Mi devas esti egale zorgoplena, ”diris Jocjo.

“Ne tute same, ”respondis la Birdotimigilo, “car seoni damagus min, mi plene ?nigus. Sed se onidamagus vin, oni povus dissemi vin. ”

La Soldato nun revenis kun longa snuro kaj ?rmekunligis la trion, kaj ankau ligis ilin al la korpo dela Seg-Cevalo; sekve tute ne estis versajne ke iliforfalos.

“Nun malfermu la pordon, ”ordonis la Birdotimigilo, “kaj ni ekkuros al libereco au al morto. ”La korto en kiu ili staris sin trovis en la centro dela granda palaco, kiu cirkauis gin ciu ?anke. Sed enunu ?anko estis koridoro kondukanta al eksterabarilpordo, kiun la Soldato riglintis lau ordono de liareganto. Tra tiu pordo Lia Mosto planis eskapi, kajnun la Rega Armeo kondukis la Seg-Cevalonlaulonge de la koridoro kaj malbaris la pordon, kiuretrensvingigis kun lauta bruego.

“Nun, ”diris Tip al la cevalo, “vi devas savi ninciujn. Kuru kiel eble plej rapide direkten al labarpordo de la Urbo, kaj nenio haltigu vin. ”

“Bone! ”respondis la Seg-Cevalo rauke, kaj liforkuregis tiom subite ke Tip bezonis anheli kaj ?rmeteni la stangon kiun li ?ksis en la kolon de la besto.

Pluraj el la knabinoj starantaj ekster la palacogardante gin estis terenbatitaj de la Seg-Cevalokureganta. Aliaj kriante kuris por eviti lin, kaj nurunu-du senespere strebis piki la eskapantajn kaptitojnper siaj trikiloj. Tip estis pikita unufoje en lamaldekstra brako, kiu doloretis dum la sekva horo; sed la trikiloj tute ne damagis la Birdotimigilon auJocjon Kukurbokapon, kiuj ec ne konsciis ke ili estaspikataj.

Rilate al la Seg-Cevalo, li bonege faris rekordon, renversante fruktocaron, renversante plurajnmildaspektajn virojn, kaj laste terenbatatante la novan Pordogardiston —kiu estis malgranda postulema dikavirino postenigita de Generalo Zingibra.

Nek haltis la impetanta rajdbesto tiam. Estanteekster la muroj de la Smeralda Urbo li impetis laula vojo okcidenten, saltegante rapide kaj skuante tiomke la knabo perdis spiradon kaj la Birdotimigilomiregis.

Jocjo jam antaue rajdis tiom frenezrapide, do lidedicis sian tutan atenton al ?rma tenado, per ambaumanoj, de la kukurba kapo sur gia stangeto, kajsamtempe li akceptis la teruran skuadon kun lakurago de ?lozofo.

“Malrapidigu lin! Malrapidigu lin! ”kriis laBirdotimigilo. “Mia pajlo tute subskuigas en miajnkrurojn. ”Sed Tip ne povis su ?ce spiri por paroli, do la Seg-Cevalo daurigis sian sovagan kuradon senhalte kajsamrapide.

Baldau ili atingis la bordon de larga rivero, kaj senpauzo la ligna cevalo faris lastan saltegon kajenaerigis ciujn.

Post sekundo ili ruligadis en la akvo, plaudante kajbalancigante. La cevalo baraktadis freneze klopodantetrovi ?rmajon sur kiu stari, kaj giaj rajdantoj unueplongis sub la rapidan ?uon kaj poste ?osis sur lasurfaco kvazau korkoj.