Winnie ille Pu, стр. 8

I or, auritulus ille annosus et cinereus apud ripam rivuli stabat et sese in aqua intuebatur. 'Patheticum! dixit. 'Mehercle, ita est. Patheticum.

Se convertens lente viginti ulnas secundum flumen descendit, vado transiit, et in ulteriore ripa lente rediit. Deinde se iterum in aqua adspexit.

'Non secus ac fore suspicatus eram, dixit. 'Hoc latere ne minime quidem melius. Sed nemo curat. Nemini curae est. Patheticum, ita est.

Tum strepitus in filicibus post eum factus est et exiit Pu.

'Ominor tibi bonas horas matutinas, dixit Pu.

'Salve, Urse Pu, dixit maestus Ior. 'Si mane bonum est, dixit. 'Quod in dubium voco, dixit.

'Cur? Quid tibi accidit?

'Nihil, Pu urse, nihil. Non omnes possumus et nonnulli nostrum nequeunt. Res non aliter se habet.

'Quid nequeunt nonnulli? dixit nasum perfricans Pu.

'Hilaritas, chorea, carmina, circa morum saltamus!

'O, dixit Pu. Per multum tempus meditatus est deinde rogavit: 'Qualis morus est ea?

'Bonhommy, perrexit Ior maestus. 'Vox gallica, quae «bonhommy» significat. Nolo queri, sed ecce.

Pu magno quodam saxo consedit et conatus est, id responsum quo valeret, intellegere. Ei quasi aenigma apparebat et ipse nunquam aenigmator praeclarus fuerat, quia ursus pauxilli cerebri erat. Itaque loco solutionis 'crustulum cru' cantavit:

Fuit prima stropha. Ea stropha confecta Ior non dixit eam non dilexisse, itaque Pu ei amabiliter secundam stropham cantavit:

Nec tunc quidem Ior aliquid dixit, itaque Pu tertiam stropham tranquille secum murmuravit:

'Optime, dixit Ior, 'Canta! Umti-tiddl, umty tu. Hic collegimus Nuces et Maium. Delectamini!

'Delector, dixit Pu.

'Nonnulli possunt, dixit Ior.

'Accidit aliquid?

'Aliquid accidit?

'Tristis appares, Ior.

'Tristis? Quid est cur sim tristis? Est dies meus natalis. Faustissimus anni dies.

'Dies tuus natalis? dixit Pu mirabundus.

'Videlicet est. Nonne vides? Ecce munera, quae accepi. Ungulam hinc et illinc agitavit. 'Vide libum natalicium! Candelas et saccharum roseum!

Pu primum ad dextram, deinde ad sinistram spectavit.

'Dona? dixit Pu. 'Libum natalicium? dixit Pu. 'Ubi?

'Ea videre nequis?

'Nequeo, dixit Pu.

'Etiam ego nequeo, dixit Ior. 'Jocus, explicavit. 'Ha — ha!

Pu omnibus his rebus commotus caput perfricuit.

'Reapse dies natalis tuus est? rogavit.

'Profecto.

'O — utinam dies iste saepe et laete revertatur, Ior!

'Tibi etiam reditus frequentes et felices ominor, Pu.

'Sed non est dies natalis meus.

'Minime. Meus est.

'Sed dixisti: reditus frequentes et felices. .

'Dixi: quidni? Non semper die natali miser esse debes.

'Teneo, dixit Pu.

'Satis superque malum est, dixit Ior paene collabens, 'ut egomet omnibus modis miser sim sine muneribus, sine crustulis et candelis, quia nemo respectum mei qui debetur habet, sed si etiam omnes ceten miseri. .

Hoc Pu ferre non potuit. 'Mane dum, dixit Iori se convertens et quam ocissime domum properavit. Conscius sibi erat, se misero Iori illico donum quodlibet ferre oportere, et de apto dono posterius cogitare posse.

Ante fores Porcellum invenit, qui ad pulsatorem manu prehendendum subsultabat.

'Salve Porcelle, dixit.

'Salve Pu, dixit Porcellus.

'Quid tibi mentis est?

'Pulsatorem manu prehendere volebam, dixit Porcellus. 'Praeteribam. .

'Sine me id pro te facere, dixit Pu urbane. Itaque pulsatorem apprehendit et ostium pulsavit. 'Modo Iorem vili, coepit, 'et Ior ille acerbus in sorte iniqua est, quia ex hac luce ordinat annos neque quisquam hoc animadvertit et valde tristis est — probe nosti Iorem — illic stabat et. . quicumque hic habitat, quousque tardat ostium aperire! Et iterum pulsavit.

'Sed Pu, dixit Porcellus, 'haeccine domus tua esti'

'O, dixit Pu, 'sane, ita est, dixit, 'Age, eamus igitur intro! Introierunt. Pu nihil potius fecit, quam ut ad armarium iret ad se certiorem faciendum an vasculum mellis reliquum esset. Vasculum aderat, itaque prehendit.

'Hoc Iori dono, explicavit, 'ad natalicium diem colendum. Tu quid das?

'Nonne conjunctim id dare possumus? dixit Porcellus. 'Uterque nostrum?

'Minime, dixit Pu. 'Hoc non est bonum consilium.

'Esto, ei folliculum dabo. Mihi unus ex convivio superest. Abeo et statim afferam. Visne?

'Ecce, Porcelle, optimum quidem consilium. Id est quod ad Iorem laetificandum oportet. Folliculos habentes nunquam lugent.

Itaque Porcellus viam capessivit. In contrarium autem abiit Pu cum vase mellis.

Dies aestuosos erat iter autem longum, Nondum plus quam dimidium itineris confecerat, cum sensu mirabili affectus est. Sensus ab apice nasi ortus eum omnino pervasit et per plantas pedum exiit. Erat quasi si quis in sinu diceret: 'Age Pu, buccellae hora est!

'Eheu, eheu, dixit Pu, 'latuit me tam sero esse.

Consedit igitur et operculum vasculi mellis sublevavit.

'Oportunissime accidit quod hoc mecum tuli, cogitavit. 'Sunt ursi qui die calido sicut hodierno exeuntes nunquam cogitaverint aliquantulum alicuius rei secum portare. Et manducare coepit.

'Videamus igitur! cogitabat imis fundis vasculi lambitis. 'Quonam eram iturus? Lente exsurrexit.

Et tunc illico in mentem ei venit: 'Natalicium Ioris manducaverat!

'Malum! exclamavit Pu. 'Quid faciam? Oportet me ei aliquid ferre! Paulisper consilium capere nequivit. Deinde cogitavit: 'Est vas lepidum etsi melle carens et si lavavero et si quis "felicem natalem" inscripserit Ior in eo res conservare poterit, quod ei commode eveniet. Et quia silvam Centum Jugerum perambulare contigit, iter capessivit ad Bubonem, ibi habitantem, visitandum.

'Salve Bubo, dixit. 'Salve Pu, dixit Bubo.

'Utinam natalis dies Ioris saepe et feliciter revertatur! dixit Pu.

'Pro certon'? Ior diem natalem agit?

'Quid ei dono dabis, Bubo?

'Quid ei dono das, Pu?

'Do ei vasculum utile ad res conservandas idoneum et te rogare volebam. .

'Estne hoc? dixit Bubo, vas e manibus Pui apprehendens.

'Hoc, et te rogare volebam. .

'Aliquis mel in eo tenebat, dixit Bubo.

'Quidlibet in vase conservari potest, dixit Pu graviter. 'Utilissimum est. Te rogare volebam. .

'Oportet vasi "faustum natalem" inscribere.

'Id est quod rogaturus eram, dixit Pu. 'Orthographia mea vacillat. Est bona orthographia sed vacillat et litterae in loca falsa cadunt. Scribasne "faustum natalem" pro me?

'Est lepidum, dixit Bubo, vas ab omni parte inspiciens. 'Conjunctene malles mecum vas dare? A nobis ambobus?

'Plane nego, dixit Pu. 'Id consilium pessimum est. Nunc primum vas bene eluam, postea autem scribere poteris.

Itaque vas eluebat et siccabat, dum Bubo acumen graphidis lambit, scire cupiens, quomodo 'natalis' scriberetur.

'Scisne litteras Pu? rogavit aliquantum timidus. 'Hic ante fores habeo libellos ad pulsationem et tractionem funiculi pertinentes, quos Christophorus Robinus scripsit. Potesne eos legere?

'Christophorus Robinus, quod significassent, dixerat, ideo potui.

'Bene, ego quid ista significet dico, iam poteris.

Ita Bubo scripsit. . et ecce inscriptio:

Pu mirabundus spectabat.

'Dico: felicem natalem, dixit Bubo obiter.

'Est natalis mehercle longus, dixit Pu; vehementer commotus.

'Revera, videlicet, quod dixi est: "felicem natalem ominatur Pu, summo cum amore." Sententiam tam longam scribere profecto multae graphidis est.

'Teneo, dixit Pu.

Dum haec omnia geruntur, Porcellus folliculum Ioris petitum domum suam reverterat. Folliculum toto pectore adstringens, ae vento abduceretur, quanta maxima celeritate potuit, ut ante Pum adveniret, currebat. Volebat enim primus donum fare veluti si ipse nullo sibi dicente, tamen de natalicio cogitavisset. Currens et Ioris gaudium mente fingens quonam iret non observabat. . repente autem pedem cuniculo leporis imposuit et procidit. .

Bang!!!???!!!

Porcellus humi procubuit, quid accidisset scire avens. Primum totum mundum diruptum fuisse censuit, deinde silvam dumtaxat, deinde nil nisi sese. Deinde censuit se in lunam abductum fuisse, aut alibi, et se Christophorum Robinum, Pum et Iorem postea visurum desperavit. Deinde autem cogitavit: 'Nec in luna quidem semper humi procumbentem permanere oportet, caute igitur exsurrexit et oculos circumtulit.

Etiam tunc in silva erat.

'Mirum dictu! cogitavit. 'Scire velim, quid strepitus fuerit! Cadendo talem fragorem edere nequivi. Et ubi est folliculus? Et quid iste parvus pannus humidus sibi vult?

Folliculus erat!

'Eheu, dixit Porcellus, 'o heu, eheu, eheu, o heu! Sed nunc sero est. Reverti non possum, alterum folliculum non habeo et fortasse Ior folliculos non diligit admodum.

Itaque, nunc tristior, perrexit et cum ad ripam, ubi Ior erat pervenisset, eum vocavit.

'Ominor tibi bonas horas matutinas, Ior, clamavit Porcellus.

'Ego vero tibi, Porcelle parvule, dixit Ior. 'Si mane bonum est, dixit. 'Quod dubito, dixit. 'Me modice tangit, dixit.

'Utinam dies iste saepe et feliciter revertatur, dixit Porcellus, appropinquans.

Ior desivit se in rivo intueri et ad Porcellum adspectandum revertit.

'Iteradum eadem ista mihi! dixit.

'Utinam. .

'Paulisper exspecta.

Sese tribus pedibus librans cautissime quartam ungulam ad auriculam admovere coepit. 'Heri hoc feci, explicabat tertio cadens. 'Facile factu est. Ita melius audio. . Ecce, factum est. Dic etiam clarius: quid dixisti? et auriculam ungula propulit.

'Utinam iste dies saepe et fauste, revertatur!

'Min' tu istud ais?

'Scilicet, Ior.

'Natalis meus?

'Scilicet.

'Ad me verum diem natalem habentem refert?

'Ita est, Ior, et donum tibi attuli.

Ior ungulam dextram ab auricula dextra sustulit et, conversus, ungulam sinistram ad auriculam sinistiam levavit.