Magiisto de Smeralda Urbo, стр. 31
Fino
Kiam Elli rekonsciigis, si ekvidis proksime novan dometon, kiun konstruis sia patro anstatau la furgono forportita de la uragano.
La patrino mire rigardis sin de-sur la peroneto, kaj de la bruta korto kuris la patro, fervore svinganta la manojn.
Elli jetis sin al ili kaj rimarkis, ke sur siaj piedoj estas nur strumpoj: la magiaj suetoj malaperis dum la lasta, tria paso de la knabino. Sed Elli ne bedauris pri ili: ja en Kansaso ne estas loko por mirakloj. Si trafis sur la manojn de la patrino, kiu kisis kaj aspergis per la larmojn la mildan vizagon de Elli.
- Cu vi falis de la cielo al ni, mia etulino?
— Ho, mi estis en Magia Lando de Gudvin, — simple respondis la knabino.- Sed mi konstante memoris pri vi… kaj… cu vi vizitis, pacjo, la foiron?
— Do kion vi parolas, Elli, — respondis li kun rido kaj ploro.- Pri kia foiro ni povis pensi, kiam ni opiniis, ke vi estas morta, kaj ege malgojis pri vi!
Kelkaj tagoj pasis dum sencesaj rakontoj de Elli pri la mirakla regno de Gudvin kaj pri la fidelaj amikoj — Saga Timigulo, Bonkora Hakisto, Kuraga Leono.
Totocjo ceestis dum ci tiuj rakontoj. Li ne povis konfirmi per vortoj ilian veron, car post la reveno en Kansason li perdis la parolkapablon, sed lia vosteto elokvente parolis anstatau la lango.
Estas superflue mencii, ke la batalo kontrau la najbara Hektoro okazis vespere tuj post la reveno de Totocjo el Magia Lando. La batalo finigis nule, kaj la rivaloj tiel ekestimis unu la alian, ke farigis nedisigeblaj amikoj, kaj poste atakis la cirkauajn hundojn nur kune.
La farmisto Gon veturis en apudan urbon al foiro kaj kondukis la knabinon en cirkon. Tie Elli subite renkontis Gejms Gudvin kaj la reciproka gojo estis senlima.